Historia Formuły 1

Pierwszy sezon Formuły 1 wystartował w maju 1950 roku. Wtedy to, na oczach króla Jerzego VI i jego małżonki, rozgrywało się siedem pierwszych wyścigów, które były triumfalnym zwycięstwem teamu Alfa Romeo. Wówczas o tytuł mistrza # świata walczyli tacy zawodnicy, jak Nino Farina, Juan Fangio. Czas pokazał, że zwycięzcą okazał się Farina. Z kolei kolejny sezon należał już do Fangio. W kolejnych latach triumfował Alberto Ascari, aż do 1955 roku, w którym zginął podczas treningu na Monzie. Końcówka lat 60., była czasem , kiedy to w samochodach rajdowych, wprowadzono dla bezpieczeństwa spojlery, a niektórzy zawodnicy zdecydowali się na kask z całkowitą osłoną twarzy np. Amerykanin Dan Gurney. W tych latach duże znaczenie miał też docisk aerodynamiczny, który chętnie zaczęto wdrażać w konstrukcjach samochodowych, po wprowadzeniu profilu # lotniczego. Innowacje wprowadzane stopniowo w tamtych latach, miały na celu zmniejszenie śmiertelności i zwiększenie bezpieczeństwa tej bardzo ekstremalnej dyscypliny sportu. Wówczas praktycznie podczas każdego sezonu Formuły 1, ginął kierowca. Sezon 1970 to zwycięstwo ekipy Lotus, które zapoczątkował Jochen Rindt. Niestety zginął w Monzie podczas treningu przed Grand Prix. Kolejne sezony, w końcówce lat 70\? tych to zwycięstwa teamów Ferrari, # Williams, Barbham. Nowa dekada to rewolucja, co do konstrukcji bolidów. To wówczas wprowadzono włókna węglowe, które dość wyraźnie przysłużyły się bezpieczeństwu kierowców. To czas silników turbodoładowanych, najwyższej mocy, aktywnego zawieszenia, automatycznej skrzyni biegów, system kontroli trakcji, hamulce tarczowe. Wszystkie elementy specjalnie dopasowane na potrzeby Formuły 1.